| Sie sind hier:ÜBERSETZUNGEN → Hopkins → Text | Übersetzung mitlaufen lassen |
Lateinische Gliederung 
Übersetzung Gliederung
| 7 | Scitur ex mathematicis rectum non dici nisi secundum modum | |||
| unum. Una enim linea recta sive magna sive parva non est magis | ||||
| aut minus recta quam alia. Rectitudo igitur infinita esse concipi- | ||||
| tur, quia non clauditur quantitate nec recipit magis et minus. Ab- | ||||
| 5 | soluta igitur rectitudo est infinita. Curvitas autem non potest esse | |||
| infinita. Quapropter circularis linea circuli infiniti non potest esse | ||||
| curva, | quia infinita. Clauditur igitur omnis curvitas terminis mag- | fol.96r | |||
| nitudinis suae. Et non habet curvitas exemplar nisi rectitudinem. | ||||
| Qui enim depingere vult curvam lineam, respicit mente ad rec- | ||||
| 10 | tam, et cadere eam facit ab illa reflexe. Curvitatis autem, quae est | |||
| infinitae rectitudinis, propinquior similitudo est circularis curvitas. | ||||
| Infinita enim rectitudo est ipsa aeternitas, quae non habet princi- | ||||
| pium nec medium nec finem nec quantitatem nec qualitatem. Cir- | ||||
| cularis autem curvitas, quae est necessario quanta et composita, | ||||
| 15 | habet coincidentiam principii et finis et est necessario a rectitu- | |||
| dine infinita tamquam a principio suo et veritate sua. Curvitas | ||||
| enim ex se non est, sed ab illa rectitudine est, quae est eius men- | ||||
| sura; rectum enim mensurat curvum. Cadit igitur circularis curvi- | ||||
| tas a rectitudine infinita perfectiori modo quam non circularis, | ||||
| 20 | quia sicut rectitudo caret principio, medio et fine, sic in curvitate | |||
| circulari illa coincidunt et minime distant seu differunt. Unde plus | ||||
| assimilatur circularis curvitas infinito quam finita rectitudo, ubi | ||||
| principium, medium et finis distant. Rectitudo enim infinita prop- | ||||
| ter ipsam infinitatem est omnipotens et creatrix, quare ei similior | ||||
| 25 | est circularis curvitas, quia similior infinito quam finita rectitudo. | |||
| Afficimur igitur omnes mentem habentes figurae circulari, quae | ||||
| nobis completa et pulchra apparet propter eius uniformitatem et | ||||
| aequalitatem ac simplicitatem, et hoc non est aliud nisi quia in | ||||
| eo propinquius relucet forma formarum quam in alia quacumque | ||||
| 30 | figura. Attende, quantum afficitur mens ad exemplar circuli ad | |||
| infinitam formam et pulchritudinem, ad quam solum respicit. | ||||
| Quando alicui creaturae afficitur et non advertit se sic ad creato- | ||||
| rem respicere, qui est amor et delectatio sua? Haec igitur sit dili- | ||||
| gentia inquirentis deum, ut consideret ad quid mens respicit, dum | ||||
| 35 | diligit vel afficitur, et ad praesuppositum se convertat, ubi repe- | |||
| riet ineffabilem dulcedinem amoris. Si enim omne id, quod ama- | ||||
| tur, hoc habet ab amore, quod est amabile, absolutus amor si de- | ||||
| gustabitur, non derelinquetur. |